Een korte anekdote hoe HeartMath mij geholpen heeft een zoekgeraakte muis terug te vinden. Vorige week na de HeartMath Proeverij en de aansluitende borrel heb ik ’s-avonds nog snel de spreekruimte opgeruimd. Toen ik de volgende dag aan het werk wilde gaan, kon ik nergens mijn (draadloze) muis vinden. Deze had ik gebruikt bij de presentatie, dus moest ik die ergens op een logische plek opgeborgen hebben. Maar waar?
Ik heb alle plekken afgezocht, maar nergens was de muis te vinden. Ik wilde aan het werk, en voelde mij ook al niet echt lekker vanwege de nekpijn die nog steeds niet weg was. En je voelt het al aankomen: de irritatie en frustratie begonnen zich te manifesteren. Nogmaals alle plekken afgelopen, maar geen muis! De frustratie begon grotere vormen aan te nemen, en toen ik voor de zoveelste keer mijn tas doorzocht, voelde ik de neiging opkomen om mijn tas door de kamer te slingeren. Een oude bekende: ik heb in mijn leven heel wat dingen per ongeluk kapot gemaakt door ermee te gooien als de frustratie te hoog werd. Dit was nu voor mij een alarmbel: stop waar je mee bezig bent. Je kunt dit ook een (vroeg)signaal van stress noemen. Dit zijn de momenten bij uitstek om een time-out te nemen en een HeartMath techniek toe te passen. Dus ik heb het zoeken even gelaten voor wat het was, en heb mijzelf aangesloten aan de biofeedapparatuur en de Heart Focussed Breathing techniek toegepast. Met als resultaat dat ik voor de pragmatische oplossing koos om een muis van een andere computer te gebruiken en erop te vertrouwen dat ik de muis vanzelf een keer zou vinden. Het kostte me nog echt wel even moeite om niet toch in de valkuil te stappen om door te gaan met zoeken, maar uiteindelijk ben ik lekker aan het werk gegaan. Na een paar uur ‘zag’ ik ineens waar de muis lag. Het was niet echt een logische plek, en hij was ook nog eens achter een doos gevallen. Maar hij was weer terecht.
Ik vind dit zo’n mooi voorbeeld van hoe je de HM techniek toe kunt passen. Er komt veel samen in dit voorbeeld. Ten eerste de frustratie van het niet kunnen vinden van de muis, en het maar blijven zoeken wat uiteindelijk leidt tot stress en als ik niet op tijd gestopt was tot een explosie. Ten tweede het moment van herkenning van het (vroeg)signaal van stress, in dit geval de neiging om te gaan gooien met mijn tas. Het is heel goed om je bewust te zijn van je eigen (vroeg)signalen van stress, zodat je op dat moment op de rem kunt trappen. Ten derde het daadwerkelijk reageren op dit signaal en een time-out te nemen door middel van het toepassen van een HeartMath techniek. Door de techniek toe te passen, doorbreek je de stress en breng je je zenuwstelsel tot rust waardoor je ook weer toegang krijgt tot je denkende brein. Waardoor ik in dit geval bedacht dat het verstandiger een effectiever was om gewoon een andere muis te gebruiken en te gaan werken, in plaats van in cirkeltjes te blijven lopen en steeds gefrustreerder te raken. Maar naast het toegang krijgen tot je denkende brein zorgt coherent worden er ook voor dat je meer toegang krijgt tot je intuïtie. En dat was precies waardoor ik ineens 'zag' waar de muis was.
Dit is een heel simpel voorbeeld van het effect van de HeartMath techniek en hartcoherentie. Kan jij je situaties in je eigen leven voorstellen waarbij het heel fijn zou zijn (geweest) om deze techniek toe te kunnen passen? Ben je nieuwsgierig geworden naar de HeartMath methode en wil je hier meer over weten: schrijf je dan snel in voor een van de HeartMath Proeverijen.
Ellis Samsom, 12 februari 2024